Geplande vertrek: 13 januari, 19h 's avonds.
Werkelijke vertrek: 14 januari, 3u 's nachts.
Geplande aankomst: 14 januari, 13u 's middags, na 18u.
Werkelijke aankomst: 15 januari, 3u 's nachts, na 24u.
Hallo Argentinië.
Na 24u gereisd te hebben, midden in de nacht de tenten beginnen uit te slaan om de volgende dag officieel Jamboree 2012 te starten met de groepsmis en indrukwekkende opening. Van de 16de tot de 21ste, een onvergetelijk weekje met 16 000 andere scoutsers van heel Argentinië, Brazilië, Peru en Uruguay. Al snel ontdekt dat Scouts Argentina en scouts België een wereld van verschil zijn. Het stereotiepe beeld van de padvinders uit Amerika, hemd mooi in de broek gestopt, koekjes verkopend op straat, oudjes helpend oversteken, is hier toepasbaar. Vloeken terwijl je je scoutsdas aanhebt, no way. Alcohol drinken scouts zijnde, nog minder. Leider ben je hier aan je 21ste, tot onbeperkte leeftijd. Mijn groepsleider is er 60 jaar oud, en dat kon je merken aan de sfeer. Niemand die het terrein verlaatte -ook niet om naar de toiletten te gaan, nog geen 50meter verder- zonder toestemming. Maar dat was buiten mij gerekend. Terwijl de rest telkens om 24h, net na het avondeten, elk in hun tent kroop, volgde ik de klanken van de gitaar om na een gezellig avondje bij zonsopgang ook mijn slaapzak in te kruipen. Zoals het hoort.
Als rover -ultieme tak, van 18 tot 21- werden ons de hele week door een reeks activiteiten aangeboden. Zo moesten we aan 2 'services' deelnemen: het strand opkuisen, gewonde honden uitlaten, gratis knuffels uitdelen op straat,.. Met mijn groep moesten we een reeks circustrucjes aanleren om vervolgens een act met een boodschap in elkaar te steken, die we de volgende dag zouden voordragen op het strand van mar del plata. Of de o zo geïnteresseerde strandgangers -die bezorgder leken over of ze al dan niet gelijkmatig aan het bruinen waren dan waar ze hun afval neergooiden- ook werkelijk een boodschap hebben gehad aan onze sensibilitatie'actie, laten we terzijde. Verder hadden we ook een avonturendag op het programma, met een initiatie in kajaking, paintbal, deathride en mountainbike. Tussen de activiteiten in ook de tijd gehad Mar del Plata - beach en centrum te bezoeken. De wereldberoemde havanna'alfajores geproefd. En de laatste dag als afsluiter een gigantische asado, voor de 1600 rovers. Meters vlees aan het grillen, aardappelen en uien in het vuur gegooid, lappen roosterend aant spit. Om het eten te laten zakken, wat reggeaton, cumbia en cuarteto. Allemaal samen, dansend onder de bomen, water naar elkaar gooiend - poging om wat af te koelen. Onbeschrijfbaar, echt.
Enkele geweldige momenten met de groep beleefd, naar wat meer vrijheid gestreden, genoten van de 'juntadas' 's avonds, gitaar bij de hand, de fameuze mix fernet-cola van hand tot hand in een thermos doorgevend. Als 'persoon van Europa' werd ik gezien als de nummer 1 attractie. Vanaf ze te horen kregen waar ik vandaan kwam, vlogen me de vragen om de oren. Welke taal spreken ze in Belgica? Hoe komt het dat je Spaans spreekt? Mis je je thuisland niet? En, wat vind je van Argentina? Telkens dezelfde vragen, opnieuw en opnieuw. Tot het punt dat ik na 3 dagen besloten heb te zeggen dat ik wel degelijk van Argentinië ben, maar dat ze in Catamarca allemaal met een buitenlands accent spreken. Goedkope truc, maar werkte wel. Gelukkig was ik niet de enige Belg op het kampterrein, het was een gedeelde last. Doet me eraan denken: Veronica, een dikke merci voor een onvergetelijke 5'daags. Losgegaan op de reggeaton en cumbia, genoten van het argentijnse vlees, met nostalgie 'Piet Huysentruyt' weer bovenhaald, met enthousiasme de vlaamse klassiekers voor het hele kampterrein meegebruld en sinds lang weer het avondlied gezongen. Dankje.
Enkele dassen en badges rijker -het voordeel van buitenlands zijn- en met een hoop nieuwe contacten en geweldige herinneringen teruggekeerd naar Catamarca - back to de drukkende warmte. De volgende uitstap aan het plannen
Scouts, siempre LISTOS para SERVIR!
