Nog 1 maand te gaan

Vandaag belden we naar AFS om meer informatie te verkrijgen over de plaats waar ik het komende jaar zou verblijven. Mijn gastgezin wisten ze nog niet te vertellen maar ze gaven ons wel mee dat ik in augustus van Buenos Aires naar Catamarca zou reizen.
Moeilijk te verwoorden welke emoties er nu allemaal voorbijrazen. Verwondering, enthousiasme en opwinding maar ook angst voor wat komen gaat. Op het moment dat we het gesprek met de AFS'verantwoordelijke aan de andere kant van de lijn afsloten, snelden we ons naar alle middelen die ons wat meer over Catamarca te vertellen hadden. Boeken, computers en contactpersonen werden ingeschakeld maar de verkregen informatie was beperkt. Een uur lang internet afzoeken leverde ons niet veel meer dan 'grenzend aan Chili, gelegen in de bergen, drukkend warme temperaturen en nogal verlaten' op. Genoeg om de ouders nog ongeruster te maken over dit avontuur.

Via blogs van andere AFS'ers konden we ons al een duidelijker beeld schetsen van hoe mijn leven er binnen nog geen 5 weken uit zou zien. De natuur is er prachtig, bezaaid met metershoge cactussen en veel groen. Niet te vergelijken met het leven hier, dus. In plaats van de vlinders en hooiwagenspinnetjes die je zo nu en dan thuis aantreft, zal ik daar moeten leren leven met de rondfladderende kolibries en tarantula's -nomnomnom- Gelukkig is de stad redelijk veilig en zijn de Catamarcanen erg hartelijk. Het centrum van de stad schijnt te bruisen van leven en de plaatselijke bevolking lijkt elke dag wel iets te vieren te hebben.

In afwachting van meer informatie over mijn gezin, probeer ik nog wat te genieten van mijn laatste weken hier in België en pieker ik nog wat verder over de cultuurshock die me te wachten staat.