Nu ik hier al een kleine 2 maand woon; beginnen de cultuurverschillen die je in de eerste plaats niet ziet door te dringen. Ik heb de afgelopen dagen niet alleen van de ongereptheid van de natuur genoten maar ook de mindere kanten gezien; die de mensen maken tot wie ze zijn. De armoede hier blijft beperkt tot de weinige uit elkaar vallende huisjes in de bergen maar vooral het gevoel van onveiligheid is hier verontrustend. Op elke deur in elk huis zijn minstens 3 sloten geplaatst en afhankelijk van de buurt waar je woont; kun je op bepaalde uren het huis niet meer verlaten. Ik woon gelukkig in een veilige buurt maar mijn vriendin vertelde me dat in het huis van haar grootmoeder zelfs op klaarlichte dag geroofd kan worden. Ze vertelde het me alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'gebeurt wel vaker dat ze om 15u binnenkomen en je simpelweg vragen waar je geld ligt.' Zonder meer. En de politie? Staat machteloos. Ook het lage niveau van educatie; de prostitutie en de drugshandel zijn dagelijkse problemen. Alleen merk je er in het hartje van de stad niets van. Na dit gehoord te hebben; begreep ik plots waarom mijn moeder voor ik ging lopen mijn kennis over zelfverdediging wou testen en waarom mijn vriendinnen me aanstaarden toen ik vertelde dat ik in het weekend alleen gaan lopen was.
Maar goed; ik ben nog steeds in leven en geniet steeds meer van dit avontuur. Ik begin te ontdekken dat hoe je deze belevenis ervaart; volledig van jezelf afhangt. Van hoe je kijkt naar de cultuur en hoezeer je zelf initiatief neemt. Niets wordt je hier in de schoot geworpen en je moet zelf moeite doen om de band met je familie te verbeteren of activiteiten te vinden om je dagen te vullen. En dat gaat niet altijd even gemakkelijk. Des te groter is de voldoening wel als je beseft dat je eindelijk bereikt wat je wou; namelijk het gevoel dat je dit alles wel eens zou kunnen missen als je na 11 maanden terug naar je thuisland moet keren.
Maar die onvermijdelijke terugkeer is gelukkig nog veraf. Intussentijd geniet ik van de unieke ervaringen die dit avontuur me meegeven. Alles lijkt zo stilaan op zijn plaats te vallen. Onlangs ben ik voor 3 dagen met mijn gezin de bergen in getrokken en het was geweldig om voor het eerst de moppen die aan tafel gemaakt worden te kunnen verstaan en mee te kunnen lachen; om met mijn vader de voetbalmatch te kunnen volgen terwijl we samen stella artois dronken en om met mijn zus de natuur te gaan verkennen en over vanalles en nog wat te kunnen praten. Het wordt er dus steeds beter op. - Alleen kan ik maar niet wennen aan het eeuwige gesnurk van mijn nonkel die zo nu en dan blijft logeren en op geen enkele manier gewekt kan worden. Heb het licht aangedaan in de hoop dat hij zou wakker worden; mijn boeken met opzet op de grond gegooid; luidkeels gehoest; mijn mp3 op volle bak gezet en ten einde raad mijn twee schoenen tegen de rand van zijn bed gegooid maar niets hielp. Tips zijn altijd welkom -
Dit weekend was ook de 29ste verjaardag van mijn zus en heb me geweldig geamuseerd. Na de previa zijn we rond 4h30 afgezakt naar de boliche. Ik die dacht alles al meegemaakt te hebben wat betreft het uitgaansleven hier. Niet dus. Die dag was er een belangrijke rugbywedstrijd dus hadden ze in de boliche grote schermen geinstalleerd om de wedstrijd opnieuw af te spelen 's nachts. Met als gevolg dat het in de disco om 5u 's nachts zwart zag van het volk maar dat alle chicos stonden de gapen naar de gigantische flat screens terwijl de chicas hopeloos al hun reggeatonmoves uit de kast haalden om toch maar aandacht te krijgen. Hilarisch. Verder ben ik ook voor het eerst naar de scouts gegaan. We waren maar met zijn 5'en en hebben eigenlijk niets nuttig gedaan maar had een geweldige tijd.
Ik heb het hier dus geweldig goed en geniet van elke dag; ook van de mindere momenten. In afwachting van de zomermaanden en ondragelijk hoge temperaturen; heb ik mijn lading zonnecreme ingeslagen en ben volop plannen aan het maken om het zuiden en de watervallen te bezoeken in Maart. Eventueel gaan we ook Peru bezoeken. Viva Argentina!
Ajaa; nog eens een dikke merci aan de chicas voor het paketje! Heeft me echt goed gedaan nog wat nieuws van het thuisfront te krijgen en heeft me doen beseffen dat ik ten volle van deze ervaring moet genieten. We zien elkaar binnen een jaartje terug; zeker weten! En tzal wel zijn dat ik 5kilo yerba ga meenemen om jullie die heerlijke mate te laten uittesten (:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten