Donderdag begon het avontuur en vertrokken we tegen de middag richting vlieghaven -dit avontuur is mogelijk komende woensdag te zien op 1000zonnen&garnalen-
Na afscheid genomen te hebben van familie en vrienden, namen de Mexicans en Argentinians het vliegtuig richting Madrid en daar werden onze wegen gescheiden. Wij gingen verder naar Buenos Aires, waar we om 8u toekwamen (13u Belgische tijd) en samen met alle nationaliteiten op een bus richting kamp moesten wachten -Argentina zou Argentina niet zijn, moest dat wachten niet meer dan 4u duren-
Eenmaal toegekomen, kregen we de kans om onze valiezen in de kamer te droppen. Gedurende het kamp, dat van vrijdag tot zaterdagavond duurde voor diegene die naar het noorden van Argentina moesten, kregen we nog eens duidelijk de AFS'regels te horen en hadden we ook meteen onze eerste ervaringen met de Argentijnse cultuur. Voor we goed en wel toekwamen werden ons dulche de leche -een soort caramel-, mate -soort thee- en lappen vlees naar het hoofd gesmeten. Zonder de reggeatonmuziek te vergeten. 's Avonds werd er een soort talentenshow gehouden en kregen we de kans de andere nationaliteiten te leren kennen. Van de luidruchtige Italianen -die vreemd genoeg echt allemaal ofwel Antonio, Eduardo of Emmanuelo heten- tot de ingetogen Denen en Finnen. Er werd heel wat basiswoordenschat uitgewisseld -als: pol ma rojm of perse reggeatonto, de vertalingen zet ik er wijselijk niet bij- Die dag kreeg ik ook te horen dat mn gastgezin weer eens veranderd was: ik zou verblijven bij de familie Diaz. Ze wisten me enkel mee te geven dat mn ouders al 60 waren.
Zaterdag vertrokken Miriana en ik tegen 17u30 richting Buenos Aires om daar samen om 20u de bus naar Catamarca te nemen. De busrit zou 15u duren. Dat leek een groot probleem, tot we de bus zagen. Zoiets zou ingevoerd moeten worden in Belgica! Je zetel is eigenlijk een uitklapbaar bed en je hebt een busboy die je om de haverklap komt vragen of je nog wat water/koffie/eten/wisky/.. wil -weliswaar in gebroken engels, maar dat neem je er graag bij- Die 15u durende busrit was dus zo voorbij.
Rond 10u 's morgens kwamen we aan in Catamarca. Van ons gastgezin was geen spoor te bekennen, blijkbaar verwachtten ze ons pas een uur later. In ons beste Spaans wisten we iemand te strikken die ons zijn gsm uitleende en daarmee belden we het AFS'kantoor. Even later kwam ons gastgezin toe. Mijn gezin bestaat uit een moeder, vader, twee zussen -Virginia en Iphgenia- en twee broers -Antonio en nogietsdateindigtop'o'- Enkel Virginia studeert in Catamarca -als leerkracht engels- en woont nog thuis, ze is 26. Samen keerden we naar huis en maakten eten klaar. Asado -carneeeee!!!- y empanadas -gevulde bladerdeeggebakjes- nomnomnom. Mijn vader hield ook een toost op mij als dochter. Na de maaltijd begon ik al beter te begrijpen waarom Argentina weleens het land van het vlees genoemd wordt.
Na het eten, bleven we wat aan tafel plakken. Zo vernam ik dat de familie een buitenverblijf heeft op het platteland, 80km hier vandaan. De familie bezoekt ook 2x per jaar mijn zus, die in Buenos Aires woont en gaat vaak over de vloer bij mijn broer, die 4 quadras verder woont. Het communiceren gaat wat moeizaam maar met gebarentaal en Virginia als vertaalster, verstaan we elkaar wel. Tegen morgen spreek ik vloeiend Spaans, zeker van. Time to go siesta!
Excuses voor de mogelijke spellingsfouten, moet nog aan het qwerty'toetsenbord wennen
Super om te horen dat je goed bent toegekomen :) Na de vooral verwarrende berichten van afs, hebj nu toch eindelijk wel je gezin.. :p
BeantwoordenVerwijderenKben zeker daj er super zal van genieten!!
Ma als ge met x zit, niet twijfelen om me te contacteren eh ;) Je blog staat al bij men favorieten, dus ik zal je wel wa opvolgen :)
Je meter Julie x